San Carlos de Bariloche: fietstoer na Colonia Suiza

Nou kyk! Dis met baie lang tande dat ons vanoggend aanmeld vir ontbyt. Ons is moeg. Gister was ‘n baie lang dag om die Andesgebergtes te kruis. Ons het baie laat in Bariloche aangekom. Ons is nou weer in Argentinië nadat ons net anderkant Puelle oor die grens is vanaf Chile. As my selfoon se spasie min raak, vra hy of ek wil ‘back up to clear space’. My brein voel vanoggend so. Ek wil stoorplek soek vir al die ongelooflike ondervindings wat ons gehad het, dit verwerk, wegpak sodat daar plek is vir meer. Op my wêreldtoer in 2012 het ek na elke tien dae ‘n rusdag gevat. Maak nie saak hoe toerfiks ‘n mens is nie, ‘n stoordag is onontbeerlik.
Maar...

Dis ons laaste voldag op die toer voordat ons die terugreis begin via Buenos Aires en Sao Paulo.  Maar die weer is uit die boeke uit en ons laat waai.

09:00 kry ‘n Argentyn met die naam Daniël de Vries ons by ontvangs en ons vertrek op ‘n bergfiets uitstappie. Hy is so oud soos ons met elle lange bene en redelike engels. Ons voel dadelik tuis. Ons begin op die wal van die Lake Gutierrez net buite Bariloche en ry 22 km op single track en grond paaie na ‘n outydse Europese dorpie Colonia Suiza. 

Daar aangekom gee hy vir ons die opsie om die fietse te hou vir die dag en verder rond te ry, maar ons het gedoen wat ons wou doen. Ons loop rustig tussen al die stalletjies deur en koop middagete terwyl hy terug fiets en die kar gaan haal. 

    

Ons fiets langs die Moreno lake. Spieëlglad.

   

  

Hierdie is die grootste ski-oord in die suidelike halfrond. 

  

Ons ry vandag meestal in Nahuel Huapi nasionale park.

Daniël de Vries, ons Argentynse gids met die Afrikaanse naam.

Op die oomblik lê ons op ons beddens terug in die Kenton Palace Hotel in die middedorp en kry ‘n tweede asem voordat ons die strate vat. Bariloche is veral bekend vir hulle sjokolade fabrieke en winkels. Gisteraand was hier ‘n vreeslike camotion in ons straat voor die hotel. Vanoggend hoor ons by Daniël dat Bariloche gisteraand ‘n nuwe wêreldrekord opgestel het met ‘n 200 meter lange sjokolade stafie.

Colonia Suiza lewer interessante middagete op:

Rasberry bier met ‘n skaapvleis taco.

‘n Wafel wat ek en Sonja deel met Dulce de Leche aan die een kant. Dit is gekookte kondensmelk wat hulle hier by alles eet en morning, noon en night. En room met bessies aan die anderkant. Dis maar goed dat ons gefiets het ook. 

Hierdie noem hulle Curanto. Dit is potjiekos wat hulle in ‘n gat in die grond gaarmaak onder blare. Maar die spulletjie het net te vuil gelyk om ons lus te maak om daaraan te proe en nogal 250 pesos. Daniël vertel ons dat Argentinië se inflasie 25 % is per jaar.