Thursday, February 27, 2014

Die Oom in my spasie

Geskryf op 19 Februarie 2014:

Gisteraand vlieg ek terug vanaf Oos-Londen na Kaapstad met 'n SA Express klein vliegtuigie. Ek land eers 21:45 in die Kaap en moet nog daarna my bagasie kry en terugry Piketberg toe. Dit is 140 km ver en ek funksioneer swak na 21:00 in die aand. Terwyl ons wag vir die vliegtuig "whatsapp" ek en vriendin Marietha en ek deel met haar hoe moeg ek is na twee uitputtende dae vol veeleisende gesprekke. Heel naief verklaar ek: "Ek gaan lekker slaap op die vliegtuig." Marietha is meer realisties en antwoord dat dit net sal gebeur as die sitplek langs my oop is of 'n geswore introvert het of iemand wat nie belangstel in 'n gesprek of ook wil slaap...

As ek toe geweet het wat ek nou weet het ek my slapie in die vertrekslokaal ingekry. Ek spot nog terug met Marietha dat ek soms oombliklik 'n introvert kan raak wat net my kop venster toe draai en niks se nie. Wel, goeie plan! Maar totaal onuitvoerbaar! Want toe was daar Dave...

Ek klim 19:40 niksvermoedend op die klein vliegtuigie en mik vir sitplek 9A. Dis 'n venster-sitplek aan die linkerkant net agter die nooduitgang. Reeds van voor af tel ek die rye en is verlig dat daar nog niemand op 9B is nie. Hier is minder mense as stoele en miskien, net miskien, is ek vanaand gelukkig. Nie dat my geluk in vorige ervarings 'n aanduiding kan wees nie. Ek land feitlik altyd langs 'n skreeuende baba of 'n bemoeisieke ou oom. Maar die hoop beskaam nie, want op die stadium het ek nog niks geweet van Dave nie.

Ek bere my rekenaar en handsak in die "overhead compartment", kry my sit en gordel my vas. Angstig hou ek die gangetjie dop. Wie sal 9B wees? Ek sien 'n ouer man wat ook die rye tel en sy oe kom tot stilstand by 9B. Ek val plat teen die venster en maak vinnig my oe toe. Moenie oogkontak maak nie! Sekondes later skud 'n ferm hand my oe oop en ek kyk gesteurd op. Dave steek sy hand uit en stel homself luidrugtig voor. Hy werk by 'n gasmaatskappy wie se naam ek bo sy linkersak lees, maar nie hier wil noem nie. Binne 5 minute weet ek alles van hom af. Hoekom deel vreemdelinge so maklik! Hy het twee volwasse kinders, drie tattoos en 'n "soon-to-be-X-wife." Na 26 jaar het sy hom net gelos! Dis "sad" se ek. Ek eindig die gesprek ferm met "geniet die vlug" en lees verder aan "Swart op Wit" van Annelie Botes op my e-leser. "Wat lees jy?" vra Dave. Ek se hom. Hy vra waaroor die boek gaan. Ek beduie dat dit ingewikkeld is. Die van julle wat al die boek gelees het sal weet - dit is. "Waar bly jy?" "Waar werk jy?" Piketberg? Hy ken dit goed. Hy werk gereeld by PPC op Piketberg en daar trek hy weg en verduidelik hoekom PPC 'n gastoestel het wat eintlik "onwettig" is volgens hulle reels en eerder deur 'n myninspekteur ge-evalueer moet word. Hy deel onophoudelik elke interaksie wat hy al ooit met Piketberg gehad het. Ek sien net lippe beweeg. Ek verseg enige deelname aan sy gesprek. Ek wil slaap op hierdie vlug. Ek moet slaap op die vlug om veilig vanaand tuis te kom. Telkens draai ek my rug op 9B en val plat teen die venster.

Vir 3 minute werk dit. Dan skud Dave aan my en vrae meer sinnelose vrae: Is ek getroud? Het ek kinders? Wat ry ek? Wat?! Hoekom wil mans altyd weet wat ons ry? As ek geweet het wat ek nou weet, sou ek nie toe al geirriteerd gewees het nie. Dave se beste was definitief nog oppad. Hy het al verskeie goedjies gedrink in die SAL Premium Lounge, want hy was nie in ons s'n nie. Ek ruik sy drank. Dit maak hom braaf en dominerend. Hy raak een van daai passasiers met wie die bemanning hul hande vol het. Hy vra een van elke soort rooiwyn wat hulle beskikbaar het en bestel sommer vir my ook. Nee dankie. Ek vra sparkling water. Ek moet immers nog 140km bestuur vanaand. Die lugwaardin vergeet 'n glas vir my en Dave spring ongevraagd tot my redding. Hy fluit kliphard agter haar aan en roep haar terug van 3 rye ver af. Ek skaam my morsdood!

Tydens die vlug is daar drie skerp klapgeluide. Dit klink of dit uit die vliegtuig se dak kom. Ek skrik! Dave sit sy hand op my regterknie en se gerusstellend: Dit sal okay wees! Haal jou hand van my been af as jy ooit weer okay wil wees, dink ek, maar se niks nie. Hy doen wat ek dink en ons vlieg verder.

Ek is moeg gelees op my klein kindle op vliegtuig mode en maak my oe toe...

Het jy 'n visite kaartjie by jou? vra Dave. Ek het. Nee se ek, dis in my tas agterin. Hy wil kom kuier as hy weer op Piketberg kom! Ek sal moet trek, dink ek.

Ons land veilig, dog stamperig. Later wag hy langs my by die bagasie-vervoerband vir sy gereedskapsak. Ek laat my tas twee keer in die rondte verbygaan en se hy hoef nie vir my te wag nie.

Nooit nie!

Monday, February 17, 2014

Was ek al in Oos-Londen?

Ek ken nie die antwoord op hierdie vraag nie. Toe ek in Standerd 5 was het ons kom netbal speel aan die Ooskus, maar ek dink dit was Port Elizabeth. Ek het ook al die Transkei Kus gestap op Universiteit, maar ons het anderkant omgery. Ek het my brein gerek gisteraand om te weet of ek al ooit in my lewe in Oos-Londen was. Ek dink nie so nie. Ons het in 2001 die Amatola Voetslaanpad kom stap, maar ons het King William's Town omgery. Niks hier lyk vir my bekend nie.

Ek het gistermiddag gevlieg vanaf Kaapstad na Oos-Londen, hier 'n motor gehuur en my gastehuis gaan soek. Die stad is redelik vuil en vervalle, maar my gastehuis is baie mooi en gerieflik. Dankie Rozanne! En die stad het eintlik alles wat in hul guns tel soos die see, inheemse woude, boomryke woongebiede en is klein genoeg om regtig 'n verskil te maak. Vir my is die geheim van 'n skoon plek dat daar altyd meer mense moet wees wat optel as wat neergooi! Mens gaan altyd morsjorse kry! Orals! Selfs in 'n klein dorpie soos Piketberg, maar in elke dorp moet daar goeie burgers wees wat genoeg omgee om die morsjorse teen te werk en op te tel saam met die Munisipaliteit. Waar die morsjorse meer is, lyk dit soos in Oos-Londen. Waar die optellers meer is, lyk dit soos Bergrivier!

Vanoggend begin ons vroeg. Ek is by die Nasionale Forum vir Munisipale Bestuurders. Dit vind jaarliks plaas sedert 2008 en elke jaar in 'n ander stad. Hierdie jaar is dit die beurt van Oos-Londen. Ons is by die International Convention Centre voor op die Esplanade by Orient Strand. Die prentjie van die ICC wat ek gisteraand op Google gaan soek het, is jammerlik ver van die werklikheid af. Die wentel voordeur van die ICC is stukkend en ons klim trappe en glip by 'n sydeur in. Die groot glasvensters is vuil en lyk gehawend. Die pragtige strandgebied is rommelbestrooid en die gras staan heuphoogte op al die middelmannetjies regdeur die stad. As ek nou die Munisipale Bestuurder hier was en al my ewe kniee van regoor die land kom vir my kuier, sal ek darem my tuin en voorstoep skrop en buitekrane blink vryf vir die okasie! Blykbaar nie hier nie!

Oos-Londen se Xhosa naam is eMonti en dit was altyd Port Rex genoem toe dit in 1836 gestig is. Dit is die tuiste van Buffalo City Metro Municipality en gelee tussen die Buffels Rivier en Nahoon Rivier. Interessant genoeg is Oos-Londen ook ons land se enigste rivierhawe (River Port). Oos-Londen het 'n bevolking van net 267 000 (klein huislike stad) en die motor industrie is groot hier. Veral Daimler wat Mercedes Benze maak vir die plaaslike mark en uitvoere na die VSA en Brazil. Wat vir my veral interessant is, is dat die Oos-Londen se IDZ (Industrial Development Zone) reeds in 2004 gestig is en hoe dit gegroei het. In my werk is ons daagliks besig om te beplan rondom die IDZ in Saldanha en hierdie IDZ sal 'n goeie aanduiding wees oor waar ons oor tien jaar kan wees in die Weskus. Ek sal vanmiddag tyd maak en bietjie daar gaan rondry. 'n IDZ word deur die kabinet afgekondig en gee dan "duty free development zones" in areas waar die Regering industriee wil vestig om werksgeleenthede te skep. Saldanha is die nuutste IDZ en laat verlede jaar geopen.

Oos-Londen was ook die naweek die gasheer-stad vir die Afrika Gholf Toernooi wat deur die SAner Darren Fichardt gewen is. Die lughawe hier is klein en was baie vol. Ek was ook baie bly dat ons 'n motor bespreek het, want al die Verhuur-huise was uit voertuie uit. Dit lyk vir my Oos-Londen doen nogal heel goed op Toerisme, ten spyte daarvan dat die plek nie mooi skoon is nie.

Die Nasionale Minister van COGTA gaan nou eers praat en ek moet luister. Ja, dit is 'n les wat ek graag vir myself elke dag leer: Be fully present! So nou moet ek dit toepas.

Groete. Lekker dag vir almal. Geniet julle skoon stede en as dit nie skoon is nie, bel jou Munisipaliteit. Ons kan veel beter doen!

H