Laat my nooit die grond verlaat nie... laat my in U skadu bly

"My oë sal nooit hiervoor kan moeg word nie", verklaar neef Gert met ‘n diep tevrede sug. Ons is pas by Kardou verby, oppad Soebatsfontein se afdraai toe. Ons gaan roller meel optel by ‘n vriend.  Die meel is nie gerol nie, sê die boer self later, hulle is so gebliksem.  Die mense van die Namakwaland is reguit praters. Sonder omhaal.

My siel is stil tevrede. Ek vergaap my aan die wêreld waar mens, plant, grond en oopheid almal pasmaats is. So gemaak en so laat staan. Onpretensieus. Geloofwaardig. Perfek.

Ek sien meer nuwe goed hierdie naweek binne 400 km van my huis af as op baie oorsese toere. Ek kan nie glo ek was nog nooit aan die agterkant van die Kamiesberg nie. Wat het ek nie gemis nie!  As jy een van daai mense is wat net op die N7 hou oppad Namibië toe en selde afdraai, nooi ek jou nou. Kom reis saam...

Die syferpond op Karas. Hy was verlede jaar nog droog.  Nou staan die katsterte weer geil.

Dit het Vrydagnag 'n volle duim gereën in die Langkloof.

Swaer Andries en Neef Gert by die Letterklip by Garies.  Was jy al daar?

Die Letterklip in Garies waar die Engelse 'n wagpos gehad het om die dorp Garies te probeer beveilig teen die boere in die Anglo Boere-Oorlog van 1901 - 1903.  Die name van die Engelse soldate is hier uitgekrap op die klippe. As jy in Garies inry, hou regs tot by die laaste huis aan die linkerkant. Daar bly neef Thys (hierdie mense is almal familie van mekaar en almal familie van Andries - Gert verduidelik dat die ouer geslag sou gesê het: Trou eerder met jou niggie, dan weet jy wat jy kry).

Groet en ry verby sy huis en op met die bultjie tot by die Letterklip.  Nee, daar is nie aanwysings nie. Ek gee dit mos nou vir jou.

Wie is oud genoeg om te weet wat hierdie is?  Ek kry dit in die veld by Bowesdorp voor die ou kerk.

Dit is verseker die moeite werd om af te draai van die N7 af by Bowesdorp.  Daar boer Isak van Niekerk.  Bowesdorp is 7 km van Kamieskroon af aan Springbok se kant.   Dit is vernoem na Henry Bowe wat 'n dokter was in Namakwaland. Die "eerste Kamieskroon" is hier gebou, maar die klein vallei tussen die berge het in 1924 te klein geword en die dorp is verskuif na waar Kamieskroon vandag is.  Die kerk se hoeksteen en ander skatte is verskuif en al wat oorgebly het is hierdie pragtige ruïne. Dis prentjiemooi!

Wat google nie weet van Bowesdorp nie, vul Tannie Colla aan per whatsapp uit Piketberg. Haar ouers is in hierdie kerk getrou.

Hierdie rotspoel met 'n klein geboude reservoir is deur Britse soldate gebou in die Anglo Boere-Oorlog.  Dit is afgekordon met die enigste staal wat hulle tot hul beskikking gehad het: geweerlope! Stop gerus daar. Dit is langs die N7. Nog 'n plek waar ek al talle kere verbygesnel het op die snelweg...

Ons talm nie lank nie. Ons is oppad Garies toe en moet nog deur die Langkloof Karas gaan kyk en dan Leliefontein om tot weer by Springbok waar Rene kerrie-afval bedien.

Ek en Gert het lekker gelag toe ons uiteindelik uitmaak dat die gastehuis op Nuwerus reg is vir 'n koningin!

Roosterkoeke wat ek geknie het op Landplaas.

Skaapribbetjie! Geil, maar onverbeterlik!

Bad van Betesda by Brand se baai.

Brand se baai

Die skatte in Namakwaland is dik gesaai, maar mens moet stop-stop ry en fyn kyk. Net soos die mense...

Oppad terug sing ons: eenvoud is die vreugde van die lewe... dis gee en neem net wat daar is. Dis dankbaar eet van elke skewe snytjie brood wat liefde is.

Vanaand weet ek tevrede en vervuld: 

Ek het gesien wat ek moes, 

Ek het gevoel wat ek moes, 

Ek het geleer wat ek moes. 

Ek kan weer wees wat ek moes...
 

My Ouma Anna en die Maltese kruis in die Sederberge

Verlede Maandag en Dinsdag het dit vir die tweede keer hierdie winter dik gesneeu in ons wêreld. Woensdag was ‘n helder beeldskone dag en kon ek Sneeuberg in die Sederberge die duidelikste afneem van my stoep af. Hy was toe met sneeu aan sy skadukant vir sover as wat mens kan sien. Saterdag moes ons net gaan kyk! 

Sneeuberg van my stoep af: Woensdag 15 Julie 2020

Vriendin Sonja was op Jeugdag ‘n maand terug ook daar, maar hierdie keer is daar selfs meer sneeu. Ons ry 07:00 uit Piketberg en staan 10 voor 9 met ons maskers aan in die kort rytjie by die Cape Nature kantoor by Dwarsrivier om ons permitte te koop, hande te ontsmet en aan te teken in hul kontakregister. Hulle mag 50 mense per dag op die roetes toelaat. Ons is nommer 22 en 23. Sosiale afstand is maklik in ‘n wêreld-erfenisgebied van 66811 hektaar.  Dit is reeds in 1973 as Wildernis Reservaat verklaar en tog is die geskiedenis van die Maltese Kruis baie skaars en kry ek niks op google nie.  As jy bevoorreg is om toegang te hê daartoe, los asb vir my ‘n link in die kommentaar blok hieronder.  

Terwyl ek en Sonja aan die voet van die Maltese Kruis ons middagete pakkies geniet, wonder ek wie eerste hul oë kon ophef na hierdie majestieuse stuk rots van Kaapse sandsteen en kwarts. Dit is uiters indrukwekkend.  Sy buurman, Sneeuberg, is die hoogste piek in die Sederberge en staan 2027m hoog.  Dit is ongeveer 700 meter bo die vlak waarop die Maltese Kruis staan, maar mens kan dit beswaarlik ‘n vlakte noem, want van die parkeerplek af is dit 7 km se steil opdraend en klim.  Ek lees tydens lockdown dat iemand skryf 9 uit elke tien keer as iemand sê iets is die moeite werd, is dit omdat dit iemand anders se moeite is.  Wel hierdie keer is dit my eie moeite en was dit beslis die moeite werd.  Dit raak ‘n 6 ure uitstappie as mens rustig stap, dik sneeu en baie water moet trotseer en baie fotos neem. Teen die onderste voet van die berg staan die verskillende skakerings van pienk sewejaartjies vol in blom. Maar dan kruis jy die rivier en begin klim en maak die sewejaartjies plek vir ander fynbossoorte en knoppiesbos (‘n naam wat ek gister leer by Sonja).

Daar is ook tyd vir pret soos altyd.

Dit was nie die eerste keer die afgelope twee weke wat ek agter ‘n Kruis aangeloop het nie. My laaste twee weke was tyd vir besin, herbesin, groot besluite neem, fyn luister na die Een wat die Kruis oorwin het en in die skadu van die Kruis bly.  Vra my by daai kampvuur waarom om eendag weer gaan sit.

My Ouma Anna sou hierdie afgelope week op 15 Julie 2020, 119 jaar oud gewees het.  Sy is my Pa se Ma.  Sy is al in 1981 oorlede toe ek net elf was, maar ek onthou so baie aspekte van haar klokhelder.  Haar uitstaande kenmerk was dat sy onverskrokke en in totale gehoorsaamheid agter die Kruis aangestap het haar lewe lank. Sy het op 1 September 1926 op ‘n skip geklim in Amerika en Kaapstad toe gereis vir etlike weke om hier aan Kaapstad Universiteit Antropologie te studeer sodat sy sendingwerk kon gaan doen in die Belgiese Kongo. Sy is toe ‘n jaar later soontoe en was daar vir vier jaar. Sy was al as jong meisie geroep om die evangelie na Afrika te bring, maar dit was net na die depressie en daar was geen geld nie. Na baie gebed en vier jaar se teologie studeer, word dit ‘n werklikheid. Sy moes baie seker gewees het van haar roeping om in 1926 letterlik die wye wêreld in te vaar en nie te weet of sy haar mense ooit weer sou sien nie. Sy was die 5de kind van 9.  Later het Suid-Afrika haar tuiste geword en was sy net drie keer terug op besoek aan Amerika. 

Dit en baie ander dinge bedink ek gister toe ek in die skadu van die Maltese Kruis staan op 1300 meter bo seevlak in die Sederberge en weet dat dit ook my voorreg is om die Een van die Kruis te ken en te volg. En net soos met gister se sneeustap is dit nie altyd maklik nie, maar dit bring altyd diep vrede en hope avontuur.  

As jy nog nie by die Maltese Kruis was nie, maak 'n plan! Dit bring mens baie nader aan die Kruis.

Na 'n lang stilte...

Juniemaande is bekend vir mis in ons vallei... en op die N7 oppad Kaap toe. Ry versigtig.

Ek het lanklaas geskryf... Ek is jammer daaroor.  Dit is nie asof my dae onopskryfbaar geword het nie. Vra my hoekom wanneer ons weer iewers langs ‘n kampvuur sit met ‘n earl grey tee of iets dergeliks in die hand. Op volspoed!

Teen hierdie tyd is ons almal min of meer gewoond aan ons nuwe normaal van wegskrum van mekaar. Die moeilikste is seker as mens se eie familie afstand hou... dit raak my dieper as wat woorde kan beskryf en ek sal nog lank dink oor die effek daarvan op ons almal.

Ek en my uitsig is steeds onafskeidbaar en ek is verbaas oor hoe jaloers ek geraak het op my eie spasie.  Noudat my huishulp en my tuinman terug is, verbaas ek my dat ek redes soek vir hulle om nie te kom nie. Natuurlik betaal ek hulle steeds. Dit is die regte ding om te doen.

Bergrivier is werklik in alle seisoene vir my mooi, maar die helder groen koringlande wat kop uitsteek en die pragtige wintersmiddae is ekstra mooi met die laat herfs wat die blare nog deel van die prentje laat wees.  Dis asof ek net nie kan ophou kyk nie. En dan kom die geel kanolalande en die blommetjies nog.

Daar is baie tyd vir refleksie. Ek is seker elkeen van julle doen dieselfde. Dit bring tyd om klaar te maak met onafgehandelde verhoudings, maar ook nuwe ontdekkings.  Ek word weer herinner dat die woord “entoesiasme” afgelei is van twee Griekse woorde naamlik en theos.  Dit beteken “deur God geinspireer”.  Ek lees dit op dieselfde dag wat ‘n dekade lange verhouding eindig.  Ek en my hartsvriendin in Kanada besef weer hoeveel van ons wat die Here ken se kapasiteit kom van God se wysheid, insig, krag en energie in ons lewens. En ek is opnuut dankbaar daarvoor.  Mag ons elke dag genoeg krag hê om entoesiasties te leef omdat ons deur God daartoe geinspireer is.

Tussendeur kyk ek Fynskrif op KykNet soos iemand wat bang is dit raak op. Werklik een van die beste Suid-Afrikaanse reekse ooit.

Vanoggend kry ek drie ryp bessies aan my ry bessiebome suid van my huis. Ek bly nou net langer as drie jaar in hierdie huis en hulle het nog nooit bessies gedra nie. Skielik is ons ses jaar lange droogte gebreek met goeie reën in Mei en weer in Junie en siedaar! Bessies. Nog nie vir Afrika nie, maar die drie is genoeg om my onmiddellik te verplaas na my grootwordjare in Disastraat in Wellington. Ons was amper te veel jong kinders vir die kort doodloop straat, maar hoeveel van my gelukkige kinderjare het nie daar afgespeel nie. Skelulu (wat die kinders in Kayelitsha dibeke noem), bok in die hok, touspring, wegkruipertjie, oom Johan se stoepbakstene verf vir 1 sent per steen en ure se bessies pluk vir Paula wat in gips lê na vele beenoperasies. Sakke vol bessies en herinneringe om ‘n leeftyd te hou.

Intussen is Tannie Colla 90.  Een van my gunsteling mense op Piketberg. Wysheid en ervaring kom afwisselend in haar stories na vore en ek kan behoorlik aan haar lippe hang. Ek moes omtrent bontstaan om ‘n foto te neem wat goed genoeg is, want sy is ‘n professionele fotograaf wat die wêreld deurkruis het. Net nadat ek haar ontmoet het, vra ek eendag watter plek in die wêreld vir haar die mooiste is en sonder om te skroom antwoord sy: die noordkus van Ierland en summier kom dit op my bucket list.

Op ons COVID-front het ons kerk drie weke terug weer oopgemaak vir maksimum 50 nie-singende lidmate per week, terwyl ons virtuele youtube kerk ook voortgaan. Is julle laf, hoor ek julle al snak na asem. Wel, voordat julle te hard oordeel, onthou dat baie mense op die platteland nie data het om dienste elektronies te volg nie. Ek is die “compliance officer” en neem almal se koors voordat hulle mag ingaan.  Ons hou by die boek. Die kerk moet die evangelie versprei, nie die virus nie.

Hierdie twee brode het ek self gebak en beide persent gegee vir mense aan wie ek baie dank verskuldig is. Ek is mal oor kosmaak en bak en dankbaar dat hierdie so mooi gekom het.  Daar is baie mense in Piketberg wat baie goed kan bak en ek maak resepte bymekaar sover ek gaan.  Maar hierdie vaardigheid kom direk van my Ma af. Baie van ons het kosmaak en bak opgeneem as 'n stokperdjie tydens Inperking. Miskien moet ons 'n nuwe resepteboek uitgee. Perk In en Geniet!

Een van die aangrypendste facebook videos wat ek hierdie week sien kom uit my vorige gemeente (Stellenbosch Moederkerk) waar Ds Richard van Wyk persoonlikhede uit die Bybel gaan navors het wat ook almal in Inperking was en wat die Here deur hulle lewens gedoen het daarna. Ek deel dit hier met erkenning aan Richard:  Soek dit gerus op Facebook. Dit is die moeite werd:

Die volgende bybelse karakters was almal ingeperk en wat God gedoen het met hulle: Noag en sy familie vir 'n hele jaar lank in die Ark - hy word die vader van alle nasies; Jakob was gegrendel by Laban - 20 jaar later is hy terug as Israel - Josef van 17 - 30 jaar oud - dit word die skool waar hy voorberei word vir leierskapsposisies; Moses in die woestyn vir 40 jaar en verlos sy volk; Naomi in Moab; Dawid 15 jaar nadat hy koning geword het en word hy 'n man na God se hart; Elia by die spruit Krit en daarna staan Elia alleen voor die Baalpriesters; Jona word ingeperk in die maag van 'n vis en as Jona daar uitkom dan preek hy onophoudelik; Daniel - 70 jaar in Babilonie; Ester in paleis en red haar volk van uitwissing; die dissipels in die bokamer en hulle ontvang die Heilige Gees en die Kerk word gebore, Paulus in gevangenisskap - hy skryf talle briewe aan gemeentes wat in die Bybel opgeneem word in hierdie tyd; Johannes word ingeperk op die eiland Patmos en daar skryf hy Openbaring - die grootste profetiese boek van alle tye.  God grendel vir Jesus vir drie dae in 'n klip graf voordat Hy opstaan en verlossing bewerk vir 'n ganse wereld!

Aangrypend dankie Richard! Sal my altyd bybly. Nou is die vraag: wat gaan God doen na ons inperking? Ek kan nie wag om te sien hoe Hy ons gaan gebruik nie.

Die snaakste, maar waarste whatsapp grappie hierdie week was:

,

Mag ons elkeen die Krag van Bo kry om aan te hou, met entoesiasme te leef en te bereik wat ons moes deur hierdie grendeltyd.

Na waters waar rus is...

Gisteroggend se vallei van vrede...

Dit is al na 09:00 toe die son die eerste keer vanoggend deur die wolke beur.  Ek het pas ‘n baksel karringmelkbeskuit in die oond gedruk en met my koppie earl grey tee stoep toe gestap.  Die bokmakierie roep al van vroeg af.  Die dek is nat en dit maak ons dankbaar. CP, my buurman aan die bokant, het net gisteraand gesê selfs elke bietjie dou help as dit nie reën nie. Ons kyk met angstige verlange uit na die beloofde reën wat YR voorspel vir Woensdag hierdie week.  Ons landbouers kan nie nog ‘n droogtejaar oorleef nie. 

Daar hardloop so baie goed oor ons landbouers deur my kop soos ek hier tik en ek wil alles gelyk vertel...  Maar laat ek by die begin begin.

Ons het hierdie week 16 ton (!) meel geskenk gekry van die koringboere in ons gebied.  Dit is afgelaai op ‘n veilige bewaringsplek en sal deur gewillige NGO’s uitgedeel word volgens die goedgekeurde uitdeelplan in al ons gebiede. Ons is oneindig dankbaar daarvoor.  Ek kan saam met so baie ander getuig: ons Hemelse Vader weet wat elkeen van ons nodig het en het nog dwarsdeur lockdown in oorvloed voorsien – appels by die tonne, naartjies, aartappels, patats, uie, ander groente, meel, tenke vol sop wat vrywilligers aandra, potte en potte pap vir die haweloses en so kan ek ‘n boek vol skryf.  ‘n Gemeenskap in aksie! Wat ‘n voorreg om te aanskou.  Hoe sal ons ooit genoeg kan dankie sê?  As jy hier lees en op enige manier gehelp het met enige van hierdie gemeenskapsdienste, baie baie baie dankie.

Ek dink ook aan die mooi sêding wat ‘n boer op die Lesotho-grens met Kabous Meiring gedeel het en sy met ons op Prontuit: “As die Here ons hierdie jaar nie help nie, sal dit die eerste keer wees.”  Ons kan waarlik dieselfde getuig.

Ek kon die karringmelkbeskuit bloot van Tillies bestel het. Maar vandag is my afdag en bak laat my van baie dinge vergeet.  Ek kom uit ‘n bakkers huis. My Ma het vir dekades by ‘n tuisnywerheid in die Paarl gewerk en beskuit bak was deel van my grootword.  Sy het semel- en karringmelkbeskuit vir die winkel gelewer en ek het baie daarvan geknie.  Vanoggend bak ek ‘n mengsel van haar beproefde resep en Neef Gert se resep vir die karringmelkbeskuit waarmee hy ons betower het in die Richtersveld verlede September.  Die grap is sy karringmelkbeskuit kry geen karringmelk in nie! Ek maak ‘n allemintige 10 koppies meel en moes my kampskotteljie gaan uithaal en was toe ek die res van die bestanddele wou inmeng.  My koekmeel is vanoggend te min en ek vul dit aan met mieliemeel.  Lekker bros bevestig my Ma later oor die telefoon.  Later bekyk ek my kombuisvloer wat Katrina Maandag met soveel sorg gewas het en besluit die R50 wat Tillies vra vir 500 gram beskuit is ‘n bargain.  Maar die terapie wat ek kosteloos opdoen, maak bak steeds die moeite werd.

Dankie vir elke bemoedigende boodskap en gebed wat ek in die week ontvang het.  Dit help.

Ek bekyk my uitgegroeide naels vanoggend en besluit om dit te deel. Ek het die foto geneem deur my selfoon dwars op my kombuiskas staan te maak en die kameraknoppie met my tong te druk. ‘n Iphone se kamera was nog altyd vir my ongelooflik, maar die feit dat ek die knoppie met my tong kan druk, beindruk my van voor af.  Ek mis my skoonheidsalon met 'n passie en praat met baie ander vrouens wat dieselfde verlange het.  Daar gaan 'n baie lang ry wees.

Ek het al soveel fotos die afgelope lockdown-tyd van my stoep af geneem. Dis asof ek die uitsig elke dag weer vir die eerste keer sien en beleef en as ek eerlik moet wees, was dit die eerste keer dat ek dit op sekere tye van die dag gesien het, want voor lockdown was ek nooit tuis om dit te geniet nie. Nou kon ek sien hoe die son opkom, wolke vergader, die maan sy kop uitsteek en die mis oor die vallei verskillende lae vorm. Mag ek nooit weer te min by die huis wees om dit te geniet nie. 

Ek moes selfs gister ‘n paar ongebruikte apps op my foon uitvee om plek te maak vir meer fotos.  Die spieëltjie app, my tweede candy crash wat ek net gebruik as my 5 lewens op candy crash primêr op is, my "elf-yourself" wat net tydens Kerstyd pret bring en treëteller wat ek gebruik het voordat ek my fitbit besit het, bly almal in die slag.  Dis ongelooflik hoeveel plek dit beskikbaar maak op my foon. En dit nadat ek Maandag reeds R14,99 per maand betaal het om my iCloud account op te gradeer.  Hierdie vierde industriële rewolusie het ons toe vinniger ingehaal as wat ons gehoop het.  Ek is so trots op almal van my generasie en ouer wat regtig probeer om in te kom met die virtuele alles.

Die getalle groei steeds in die Wes-Kaap. Vinnig. Verlede Sondag kom massa-grafte die eerste keer ter sprake tydens ons MM-PTM vergadering.  Bergrivier Munisipaliteit is nou al op 70.  

Maar soos die President gesê het: Dit is nou in elkeen se eie hande.  Ons was reeds ons hande talle kere per dag. Maar minstens een daarvan sal in onskuld wees as die virus verder versprei as nodig omdat mense steeds self besluit om te volhard in hardnekkige sinnelose gedrag.    

Hier is die beste van my stoep-fotos:  Geniet dit saam met my.

Ek ruik nou my beskuit.  Mag elke dag in die komende week vir jou wees soos tuisgebakte karringmelkbeskuit en earl grey tee vir my is: onverbeterlik!

Ek sien uit na die dag wanneer ons dit weer nie-virtueel saam kan geniet.