Gisteraand toe ek begin pak en my goed bymekaar kry vir die terugtog, besef ek ek het 'n agt ure stop op Washington Dulles Internasionale Lughawe 35 myl buite die middestad. Wat 'n ongelooflike geleentheid! Ek kyk die weer en alles lyk reg vir 'n uitstappie na die Huis sonder Kleur. 'n Pel van my spot nog en sê: Just don't get trumped at the door!😂 Wel, oor drie en twintag dae verwissel daai huis van eienaars en ek moet dit miskien nou sien voordat dit soos 'n hotel-toring begin lyk.
Ek was in 1997 laas in Washington DC. Tot verlede jaar se Cederberge, was dit die warmste wat ek nog ooit gekry het. Ons familie was saam daar en teen die tyd dat ons tot by die Lincoln Memorial gestap het, wou ons in die refleksiepoel swem. Vandag is dit 16 grade, bewolk en is net die tyd teen my. Ek moet betyds terug wees om my SA210 vlug te vang via Accra na Johannesburg.
By Dullies soek ek die eerste info toonbank om seker te maak dat die inligting op google nog akkuraat is. Dit lyk of die ouetehuis die toonbank beman tussen Kersfees en Nuwejaar, maar na twee keer se verduidelik kan die tannie my hoor (die res van die lughawe ook) en my aksent verstaan. Dis heel eenvoudig. Jy gaan uit by Gate 4. Een vloer af. Oor die straat. Soek vir busstop 2E en bus 5A. Dit vat jou 50 minute later na L'Enfant Plaza net twee blokke weg van die meeste besienswaardighede op my spyskaart. Ek is opgewonde! Ek mis die eerste 5A met 50 meter (as die tannie net beter kon hoor!), maar vat die 09:55. Dit gee my drie en 'n half ure in die middestad. Hopenlik genoeg!
Ek bestudeer die kaart en merk die Capital, die Wit Huis, Lincoln Memorial, Jefferson Memorial en alles tussen-in. Ek sal moet wikkel. Die meeste ander mense saam met my op die 5A is oosterlinge
met baie groot tasse. Die man agter my praat in Mandaryns en al wat ek uitmaak is ziCapital. Eers
dink ek hys baie opgewonde, maar toe onthou ek die chinese fliek met onderskrifte wat ons gesien het op die vliegtuig na Guilin in China. Die man gryp die vrou aan die keel en skree drie chinese woorde. Net toe ek dink hier volg 'n moord, lees die onderskrif: I will love you forever! Hulle klink maar so.
Ek ry nou verniet (gratis) op hierdie bus, want ek het net 'n honderd dollar noot wat ek via my Pa by my Oom Bob gekry het. Die rit stad toe kos 7$, maar die geldmasjientjie voor gee nie kleingeld nie en die Tannie sê ek kan maar opklim. Amerika se publieke vervoer is baie goedkoop en effektief.
Ons ry 50 minute stad toe en voor 11:00 het ek al talle fotos geneem van die Lincoln Memorial en Capital Hill. Daar's baie besoekers wat die mooi weer uitbuit en die besienswaardighede is vol. Ek geniet my gate uit. Daar is te min tyd om in te gaan by enige museum en ek stap buite rond in die heerlike koel lug. Vir 'n Starbucks Earl Grey tee sê ek nooit nee nie en waag dit binnetoe. Die negatiefste ding vir my in die winter in Amerika is hoe warm hulle geboue binne gemaak word. Jinne! Onuithoudbaar. Piketberg hitte in Februarie slat my toe ek die deur oopmaak en voordat tee kan bestel, loop die sweet my letterlik af. Ek trek lae en lae uit. Nee man! Kan 'n mens nou krag so mors!
Washington is 'n pragtige stad. Daar vlieg 'n helikopter reg oor my kop en ek waai vir Trump en dra groete oor van President Zuma. Langs my in Starbucks sit 'n vrou wat al haar albasters verloor het. Sy is botteltjieblond en seker 60. Eers dog ek sy praat kliphard oor die foon, maar toe nie. Haar linkerhand is oor haar mond en linkeroor soos ‘n CIA agent en sy praat onophoudelik. Ek verluister my so dat my tee koud word. Haar ontevredenheid gaan vanoggend oor 'n groot partytjie waarheen sy wou gaan, maar hulle wou haar nie inlaat nie. Sy het haar security pass en volle name gegee maar niemand wou haar help nie. Ek sit en wonder wat gebeur het dat haar albasters weggeraak het.
Shame.
Daar het 'n paar interessante standbeelde bygekom sedert ons besoek in 1997.
Veilig terug by die lughawe en deur sekuriteit, is ek terug by wifi en kan ek julle vertel van my dag. " Word jy nooit moeg nie, vra my Christa-sussie oor whatsapp. Ek dink nogal lank daaroor en besef my lus vir nuwe goed sien en my nuuskierigheid wen altyd. Nogal 'n interessante ondekking. My fitbit sê ek het 9000 treë gegee vandat ek uit is by die lughawe vanoggend totdat ek weer terug is. Regtig die moeite werd om Washington DC se ou historiese deel te sien. As jy ooit 'n paar uur moet doodslaan op Washington Dullies. Moenie twyfel nie. Klim op bus 5A. Bring 'n 100$ noot. Dalk ry jy ook gratis.
No comments:
Post a Comment