Dankie vir almal se briewe na my gmail adres terwyl ek aflyn was. Dit is so lekker om te weet julle dink aan my en bid vir my. Ek en Lean het dit nodig gehad in China, maar is veilig anderkant uit. Lean vlieg op die oomblik terug en is vandag 16:30 SA tyd by die huis. Ek het vanoggend die gratis shuttle bus teruggevat lughawe toe vanaf die hotel en die 'express' trein gevat na Kyoto vir 2980 Yen. Dis omtrent R300. Mens kan nie Japan toe kom en nie by Kyoto 'n draai maak nie. Maar voor ek julle van Kyoto vertel: Daar is so baie van julle wat kla omdat ek nie my detail dagboek oor China op die blog gesit het nie. Okay, okay! Ek het gedink my opsomming sal die ding doen, maar aangesien party van julle die blog gebruik om julle te help slaap in die aand, ander om te lees terwyl babas geborsvoed word, ander om iets lekkers te doen by die werk, of om 'n sondagmiddag koffietjie mee af te sluk, sit ek dit graag op. Ek sal fotos by werk soos ek kan.
Hier volg die dagboek van 25 April 2012 toe ek in Beijing China was en die Chinese regering nie wou toelaat dat ek in my blog inteken nie. Hulle weet seker hoe negatief ek hulle beskryf in hierdie blog:
25 April 2012
Hong Kong na Beijing.
Ek was nog nooit in ‘n vliegtuig waar jy by
die venster uitkyk en 3 – 4 ander vliegtuie in die lug sien nie. Hierdie
hemelruim in die ooste is baie vol. Miskien gaan ons eendag kan lug-krieket
speel soos ons nou doen in ‘n motor. China Air is ‘n 4, Hong Kong Air is uit!
En so aan... Ek vlieg heerlik. Daar is gemeenskaplike skerms waarop hulle ‘n
chinese fliek wys. Ek probeer engelse onderskrifte volg, maar dis te vinnig.
Die ou langs my kyk ‘n 007 fliek op sy ipad met chinese onderskrifte. Alles
verder in die vliegtuig is chinees. Ek kan nie een boek lees of iets verstaan
nie. Ek sit langs die nooduitgang, maar as iets moet gebeur sal ek my eie
storie moet opmaak. Ek doen dit met die cartoons in die koerant vanoggend en
dis nogal snaaks.
Beijing is die 2de grootste passasiers
lughawe in die wereld. Dis massief! Ons ry ver met ‘n bus vanaf die vliegtuig
na die terminaal en toe weer met ‘n trein na die bagasie afhaal plek en
immigrasie. Ek gaan staan langs die inligtingstoonbank by aankomste en wag vir
Henko. Ek het nie sy telefoonnommer op my selfoon gelaai nie, want ek het mos
my rekenaar byderhand, maar ek het nie rekening gehou met die chinese regering
nie. Hulle blok alles van FB tot my blog en gmail op die lughawe, so ek kan nie
by die nommer uitkom nie. Ek bid en vra dat die Here my en Henko na mekaar sal
lei en toe ek omdraai kyk ek reg in hom vas aan die oorkant van die saal. Amen!
Ons wag
vir Vivian. Sy vlieg van Shanghai af en haar vlug is vertraag met twee
ure. Sy sou ‘n uur voor my geland het. Ons drink tee en gesels afrikaans dat
die spoeg spat. Henko is nou 4 maande in Beijing en beplan om langtermyn hier
te bly. Hy kan selfs al tee bestel in Chinees en lyk baie goed. Ons vat ‘n taxi
terug na hulle woonstel en sit vas in middagverkeer. Ons kom na 19:00 eers by
die huis en gaan eet in die restaurant onder hulle woonstel. Hulle probeer disse bestel wat ek ook sal eet. Buite op die sypaadjie is iemand besig met die naaste wat Beijing sal kom aan 'n barbeque. Klein stukkies vleis word op stokkies gaargemaak en die mense in die naby gelee restaurante bestel ook daar. Vivian bestel skaapvleis vir my en Henko en vir haar donkerder vleis. Ek hoor ‘kitten’ en is geskok. Later hoor ek dit was darem kidney.
Ons stap en ry bus na Solana winkelsentrum en
ry in ‘n oorvol bus. Vivian vertel vir ons die storie van die busse in Beijing
wat so vol is dat iemand ‘n miskraam gehad het op die bus. Toe iemand van
Shanghai dit hoor se sy dit is nog niks: In Shanghai is die busse so vol dat
iemand swanger geraak het as gevolg daarvan!
Niemand in China mag gaste ontvang van
buite die land sonder om hulle by die Polisie te registreer nie. Jy moet binne
24 uur vandat jy hier aangekom het, by die polisie gaan registreer. As jy in ‘n
hotel bly, gebeur dit outomaties. Hier waar ek kuier, moet Vivian my vanoggend
polisiestasie toe vat (blykbaar stapafstand) om my te gaan registreer. En
more-oggend vat ons vir Lean. Vivian se generasie begin almal vrae vra oor die
regering en Henko se dis sy grootste verskille met Vivian op die oomblik, dat
hy haar probeer oortuig om dit net te los. Hulle poep teen ‘n tornado en dit
maak haar en haar tydgenote baie ongelukkig. Aan die anderkant het mens sulke
mense nodig om verandering teweeg te bring.
Ek en Vivain gaan doen inkopies in 'n plaaslike supermark en ek vergaap my aan alles. Hulle koop rys by die 'ton' en nie soos ons in 1kg of 2 kg sakkies nie. Hier skep Vivain vir ons rys in.
Lean se aankoms op die lughawe (26 April 2012)
Gisteraand in die 'mall' koop ons nagereg by
twee verskillende plekke wat albei besig is om te sluit vir die dag (dit was
22:00). Toe gaan sit ons buite by die fontein op die bankies, maar dis koud en
Vivian vra hoekom sit ons nie in Starbucks nie. Sy begin al opstaan en stap
Starbucks toe. Ek en Henko vra onmiddellik die obvious vraag: Sal hulle ons
toelaat om kos van buite af in te bring en by hulle tafel te sit as ons niks by
hulle koop nie? Natuurlik nie! Dink ek. Natuurlik!, se Vivian. Ons stap in en
gaan sit by ‘n Starbucks tafel en geniet ons roomys en mango nagereg van twee
ander winkels. Niemand knip ‘n oog nie! By vele ander tafels in Starbucks is
ander winkels se pakkies. Vivian se reaksie is bloot: Starbucks is te duur,
niemand sal hier koop nie. Maar almal sit daar! Weird!
Hulle drink glad nie die kraanwater nie en
maak nie eers kos van die water nie. Als gebeur met gefilterde water uit ‘n
watertenk soos ons by die Munisipaliteit in die raadsaal gehad het. Hier gooi
mens ook niks toiletpapier in die toilet af nie. Jou papier gaan in ‘n
drommetjie langs die toilet. Dit help met die geur wat in China rondhang.
Ons trek ons skoene uit by die voordeur
want die strate is net te vuil. Ek moet se net ons een trippie na die mall het
ek gesien hoe vuil die strate is. Skoene buite! Van more af loop ek met toe
tekkies met sokkies daarby. My plakkies is net te oop vir die vuil strate.
26 April 2012
China! Ek wil nou niks leliks van my
gasheerland se nie, maar die regering hier glo nog vas in die groot gevaar en
beheer als wat almal doen en nie doen nie. My eerste skok gisteraand kom toe ek
voor my rekenaar gaan sit en wil begin vertel van die dag op facebook en my
blog. Beide wil glad nie oopmaak nie en ek vra vir Henko wat aangaan. Ek het
geweet FB sukkel in China. Die regering blog die sites doodeenvoudig om te keer
dat te veel westerse invloed by chinese kom. Gmail sukkel ook, maar met ‘n
ompad en baie geduld en gebed, kom ek op die site.
Maar verder is China baie lekker. Beijing
is ‘n reuse, massiewe stad, maar is ontwikkel in zones wat elkeen alles het, so
dit voel kleiner. Ons bly in Ring 4 Oos. (Dong Fung Chau) Die stad is ontwikkel
in 6 ringe en die publieke vervoer is baie goedkoop, betroubaar en gereeld.
Mens betaal 40 sent in Yuan (dis 50 SAse sent) om na enige ander ringe te ry.
Ek het sommer vanoggend vir my en Lean elkeen ‘n kaart gekoop en Vivian se 20
Yuan (die locals se kuaui) se geld op die kaart sal genoeg wees vir alles wat
ons ooit hier wil ry.
Lean kom vandag! Ek sien vreeslik uit om
haar te sien en is bly my alleen toerdery is nou eers verby. Maar vanoggend
moet ek en Vivian eers die polisie in die oe gaan kyk. Nee, ek het niks
verkeerds gedoen nie. Nog nie! Maar chinese mag nie mense van die buiteland
ontvang in hul huise sonder dat hulle by die polisie registreer binne 24 uur
nie. Dis regtig belaglik, maar in Rome maak jy soos die Keiser se. Ons stap
polisiestasie toe met my paspoort en vliegtuigkaartjie. Vivian sal al die
praatwerk doen. Hulle het my net een kyk
gegee en gevra waar is ons brief van die gemeenskap wat toestemming gee dat ek
hier is! Ja, mens moet so ‘n brief he anders kan ek nie registreer nie. Nou
julle moet vir Vivian ken om hierdie te waardeer. Sy is ‘n nuwe generasie
Chinees wat nie nee vat vir ‘n antwoord nie en wat alles bevraagteken. Hulle
gaan daar in ‘n gesprek. Later praat die hele kamer saam. Ek staan soos ‘n
waspop. Almal praat van my en oor my en ek het nie ‘n ‘cooking clue’ wat hulle
se nie. Ek gee my mooiste glimlag en probeer lyk soos iemand wat ‘n aanwins sal
wees vir hierdie land in my kort besigtigingstoer. Nee, ons moet ‘n brief he en
ons moet more terugkom, maar dan is ek buite my 24 uur. Die tannie agter die
toonbank gee vir Vivian ‘n spesiale kode wat ons kan gebruik om te se ons was
wel binne tyd daar.
Toe gaan doen ons inkopies. Ek geniet altyd
‘n ander land se supermark! Als is anders en nuut. Hierdie mense eet baie rys
en mens koop sit by die sak wat geweeg word. Daar staan vier grootmaat houers
waaruit mense skep. Daar is lewendige visse, skilpaaie, alle ander seekos
waaraan jy kan dink. Ek het gese ek sal vir ons vir vanaand ‘n kerriepot maak
en ons soek die bestanddele. Of so na as moontlik daaraan. Ek wou vir
skaapvleis gaan, maar het dit net een kyk gegee en die beessnitte gekies. Hul
kerriepoeier is heel anders as ons s’n, maar ons sal ‘n plan kan maak. Op die
ou end is dit heerlik.
Vivian koop salm en maak vir ons die
heerlikste sushi voorgereg vir vanaand.
Lean land 15:02 en dit vat ongeveer ‘n uur
om deur al die plekke te kom. Ek en Vivian ry met die bus tot by die lughawe
shuttle bus optelpunt en ry vandaar af met die shuttlebus. Die chinese mans op
die bus haal hul beste snorkgeluide uit! Dis regtig iets waaraan ek sal sukkel
om gewoond te raak!
Dis heerlik om vir Lean te sien! Sy het al
my fietsrygoed ook saamgebring en ‘n hele paar goed vir Henko en Vivian. Henko
sukkel om goeie medikasie hier te kry en het ‘n wenslysie gestuur. Ook
rooibostee sakkies en Lean bring die geskenke wat ons vir hulle wil gee vir die
verblyf en kuier hier. In die Chinese tradisie is dit vir Vivian baie belangrik
dat sy ons treat en ons vir niks betaal solank as wat ons by haar kuier nie.
Ons sal maar die SAse tradisie met Henko bespreek en na die tyd ‘n oorbetaling
maak.
Na ‘n heerlike ete, besluit ons dit is tyd
dat ons drie van die argiteksgeboue op Lean se lysie gaan kyk. Lean is ‘n
argitek en het ‘n lysie geprint van die tien bestes in Beijing wat ons moet
sien. Vanaand sit ons af na die Olimpiese Stadion toe. Die ‘birds nest’ en die
‘water cube’ is twee geboue wat die chinese spesiaal opgerig het vir die 2008
Beijing Olimpiese Spele. Ons gaan per bus en moet baie ver stap om die regte
voetgangers ingang te kry. Ek kan nie glo dat Lean nog wakker is nie, want sy
het ‘n 14 uur vlug via Dubai gehad. As ons nou tuis kom, sal sy doodruk! En so
is dit ook!
27 April 2012
Baie stap en baie eet!
Vandag was heerlik. Ons het amper half tien
eers opgestaan en stadiger aan die gang gekom as wat ons beplan het. Wat ‘n
vinnige roetine besoek aan die polisiestasie moes wees om my en Lean te gaan
registreer as korttermyn besoekers in ‘n woongebied in China, het lank gevat,
want die chinese regering is vol nonsens. Hulle is nie tevrede met die foto in
my paspoort nie. Te dof beduie die vrou in Mandaryns vir Vivian. Ek moet ‘n
ander foto bring! Nou ek het ander paspoort fototjies saamgebring, maar dit le
in Henko en Vivian se woonstel 15 minute se stap van die polisiestasie af. Maar
die vrou gaan op geen manier beweeg word nie en ons moet terughardloop en
blitsvinnig maak, want die polisiestasie wat 09:00 eers oopgemaak het, maak toe
tussen 11:30 en 14:30 sodat die personeel kan rus voordat hulle 16:30 toemaak
vir die dag! Die soustrein hier is selfs dikker as in SA. Ons le die nuwe foto
voor en mens kry so ‘n papier wat jy moet teken. Kyk my naam en van in Chinees!
Die foto regs wys Henko hulle se hysbak. Daar is geen vloer vier nie, maar wel 3 en 3A. Die chinese is baie bygelowig en die woord vir 4 beteken ook 'dood'. Nou gebruik hulle dit nie, want niemand sal op vloer 4 wil bly nie. Maar 14 is hier okay!
Die foto links wys my en Lean se kamer. Henko hulle het 'n groot woonstel en het 'n deel van die oopplan kombuis afgeskort vir ons. Ons het heerlik gekuier.
Toe mik ons Beijing Dieretuin toe. Ons wil
‘n regte panda sien en sien of hy kan Kang Fu doen. Ons ry met die bus en die
hele ent na die dieretuin (dis heel aan die anderkant van die stad) kos 40
sent. Ons geniet die dieretuin baie. Daar is pragtige wilgerbome oral. Ons mik
vir die pandas, die wit tier en die leeus. Die res wat ons sien is bonusse.
Nee, die panda het nie toertjies uitgehaal nie. Hy het net sit en eet, maar lyk
regtig soos ‘n opstop teddiebeertjie.
Daar was heelwat groepe
skoolkinders en ons dink Vrydae is die afslagdag vir skoolkinders.
Ons eet pasta en pizza by ‘n winkeltjie en
haas ons na die winkels vir ‘shopping’. Die kos in China is spot goedkoop. Ons
het elkeen vanmiddag ‘n halwe pizza, ‘chicken wings’, ‘n pasta, ‘n slaai en ‘n
koeldrank gehad vir R25 elk. Die pizzas waaruit mens kon kies was vir ons baie
snaaks. Die een het pepperoni, kaas en blueberry sous op. Die ander een het
sjokolade en aarbeie op. Ek en Lean vat maar ‘n vervelige pepperoni en kaas
pizza om te deel.
Die inkopies is iets ongeloofliks. As ons
gesondheidsinspekteurs die plek sien, sou hulle lankal toegemaak gewees het.
Hordes stalletjies in klein ruintes, maar spot goedkoop en heerlik om al die
snaakse goed te sien. Vivian is baie goed daarmee om nog die pryse verder af te
stry en as jy iets regtig wil he se jy net vir haar en sy onderhandel. Ek kry
‘n north face hemp vir R55 en ‘n paar persente. Henko moes ons verlaat na ete
om by sy werk goed te gaan oplaai en kry ons weer later vanmiddag op die
platform van die underground treine. Ons is oppad na die Summer Palace. Dit is
‘n ongelooflike stuk aarde van 290 hektaar wat die Emperor omskep het in ‘n
geskenk vir sy ma. Daar is verskeie tempels en tradisionele chinese geboue.
Hulle is besig om te restoureer aan ‘n paar van hulle en mens kan nie orals
inkom nie, maar ons sien genoeg. Daar is ook ‘n massiewe mensgemaakte meer voor
die grootste tempel. Hy moes of baie lief gewees het vir sy ma of baie bang.
Ons is nie seker watse een nie. Die somer paleis is gebou tussen 1736 en 1795.
Ek en Henko het vanoggend ‘n baie
interessante gesprek gehad oor die chinese kultuur en wetgewing. Sy indrukke
van China in die afgelope 4 maande is dat die deursnee chinees so bang is vir
die regering oor die wreedhede van die verlede, dat hulle niks buite lyne sal
doen nie. Daar is oneindig baie reels en almal hou daarby. Dis aan die een
kant. Aan die anderkant sit ons vanaand in ‘n restourant met drie bordjies wat
groot in twee tale uitspel dat jy nie mag rook nie, maar by al die tafels rook
almal. Niemand knip ‘n oog nie. So hulle kies ook maar waaraan hulle gehoorsaam
is en waaraan nie.
Die chinese regering het een generasie
gelede besluit dat elke gesin net een knd mag he. Die sogenaamde ‘one child
rule’. Wat hulle nie bereken het met hulle sosiale herstrukturering nie, is dat
chinese besighede uit familiebesighede bestaan wat deur die seuns verder gevat
word. Wat nou gebeur is dat wanneer ‘n egpaar swanger word en hulle vind uit
dis ‘n dogtertjie, vat hulle onmiddellik ‘n aborsie en probeer weer. Oor 15 - 20 jaar gaan daar geen vrouens wees
nie! Die reel geld nie vir ‘n chinese vrou wanneer sy met ‘n nie-chinees trou
nie. Dit is daarom ‘n aanmoediging vir chinese vrouens om Europese mans te
trou. Mens sien dit orals hier.
Vandag was ek in baie vuil toilette. Van
daai tipe waar mens moet hurk. Dis groce en ons verstaan skielik hoekom Vivian
en Henko vra dat mense hulle skoene uittrek as jy hulle huis binnekom. Jou sole
is net te vuil na ‘n dag op straat. Die underground in Beijing is ook baie vuil
en vol rommel. Hulle kan baie by Singapore en Malaysia leer.
Vanaand skiet Henko en Vivian ons vir ‘n
Koreaanse braai restourant. Ons stap baie ver, maar dit is definitief die
moeite werd! Elke tafel het sy eie bak kole en ‘n rooster en jy bestel
verskillende soorte vleis. Die bykosse kom alles gratis. Die Koreane vat ‘n
stuk blaaislaai en sit vleis en verskeie bykosse daarin en vou dit toe. Dan
moet jy die hele bondeltjie met een slag in jou mond sit! Elke keer as Vivian
net ‘n blaarslaai bondeltjie in haar mond het, dan kom die ‘Fuwuyuan’
(kelnerin) en dis net Vivian wat sinvol met haar kan praat. Een van die bykosse
is ‘n baie lekker pampoensop wat net soos ons butternut sop smaak en lyk.
Heerlik!
Die bier is baie lekker in China, veilig vir ons mae en baie goedkoop. Jy kan 600 ml bier koop vir minder as R5. Ek weet van baie studente op Stb wat permanent besope sou wees.
28 April 2012
Toe ons vanaand half elf terugkom by Henko
en Vivian se woonstel in Dong Fung Chau (Noordoostelike brug) hang daar ‘n reuk
in die lug wat baie moeilik is om hier te beskryf. Dit kom uit my en Lean se
kamer. Nee, dis nie ons ou sokkies of omdat ons dringend moet klere was nie.
Ons slaap in die kombuis en die reuk kom uit die yskas. Dis Durian en baie
daarvan. Durian is ‘n baie gesogte vrug in Suid-Oos Asie en kom van vrugtebome
van die Durio familie. Dis ‘n massiewe ding en een vrug kan tot meer as 3 kg
weeg. Vivian is mal daaroor en was so opgewonde toe die vrugtewinkel oor die
straat goeie pryse vir Durian het. Dit kos 8,80 Kuaui per 500 gram en die hele
vrug was 57,00 Kuaui. Die winkelassistent skil dit vir ‘n mens sodra jy betaal
het. Die vrug breek self oop as dit ryp is en dan haal hulle sulke slymerige
goed wat soos pasgebore muise lyk uit die skil en smul daaraan! Vir hierdie
mense is dit ‘n koningsvrug en vir hulle ruik dit heerlik. Volgens google ruik
dit soos ‘n kombinasie van amandels, vrot uie, turpentyn en ou gym sokkies! Dis
erg hard en ongenaakbaar op ons westerse reuksintuie. Eintlik is ek nou net
nice: dit stink! Verskriklik! Ek het dit in die vrugtewinkel geproe en dit
smaak soos stroopsoet slakke. Dis slymerig. Nodeloos om te se net Vivian eet
daarvan. Selfs Henko is nog nie Durian gewoond nie.
Die foto is van Vivian wat aan Durian smul.
Ons is baie opgewonde want vandag is die
dag waarop ons die Great Wall of China gaan besoek. Een van Vivian se vriende
was so oulik om ‘n taxi te huur vir die dag wat sewe mense kan vat bo en
behalwe die drywer. Johan Horn is ook hier van SA af en vlieg vanaand terug. Johan
is my swaer Braam se broer en dis so lekker om familie hier te sien. Hy toer
vandag saam met ons. Hy is hier om opleiding te gee vir geestelike leiers in ‘n
ander dorpie en het gister daarmee klaargemaak. Twee van Vivian se vriende gaan
ook saam. Maggie is die wonderlike samaritaan met die taxi en Mingming is ‘n ou
wat net so oud is soos Henko en baie suksesvol werk op die aandelebeurs. Hy wil
toe ‘n SAse naam he wat ons kan uitspreek en ons besluit hy lyk soos ‘n Trevor.
Dit was net die heel eerste naam wat by my opgekom het. Hy wil toe weet wat dit
beteken en op die ingewing van die oomblik se ek: Powerful husband! Hy was
uiters beindruk en ingenome met sy naam! Mag dit ‘n seen op sy lewe wees
vorentoe.
Ons besoek die Mutianyu gedeelte van die
muur. Die muur van China is 8851,8 km lank in totaal. Dit is gebou op die
oos-wes lyn van die historiese noordelike grens van China en daarom baie naby
aan Beijing. Bei beteken noord in Chinese. Daarom is Beijing die naam van die
noordelikste hoofstad. Nanjing is bv ‘n stad in die suide van China waar Lean se
swaer en familie vir ‘n tyd gebly het. Nan beteken suid. As iemand vra waar ons
vandaan kom se ons Nan Vy. Dis Suid Afrika. Maar hulle glo ons nie, want hulle
kan nie glo daar bly wit mense in SA nie.
Die muur is reeds in 700 voor Christus
begin bou, maar die grootste gedeelte en ook die gedeelte waar ons vandag was,
is gebou in die 14de eeu na Christus tydens die Ming Dynasty in China. Die doel
van die muur was beskerming en grensbeheer tydens die Sy Roete. Dis aangrypend.
Ons neem talle fotos en stap meer as 3000 tree op die muur. Met die opgaanslag
vat ons die kabelspoor wat soos ‘n ‘ski slope’ kabel lyk. Ek en Lean kom met
die kabelkarretjie af terwyl die res afstap. Ek wou nie my knie op die growwe afdraendes
toets nie. Terwyl ons vir die res wag, oefen ek en Lean ons onderhandelingsvaardighede
met die verkopers in die straatjie by die einde en ons is al heelwat beter.
Onder Vivian se toesig het ons goeie vaardighede aangeleer. Ons kry twee van
die mooiste sy tafeldoeke waaraan jy kan dink vir R150 in totaal vir al twee
saam en drie goeie kwaliteit T-shirts vir R60 gesamentlik! ‘n Winskoop!
Oppad terug eet ons by ‘n winkel langs die
pad. Met die stopslag sien ons visse in ‘n pragtige dam voor die winkel. Dit
lyk soos kois en daar is drie helder geles. Vivian se dis ons middagete. Ek dog
sy maak ‘n grap en se dadelik ek wil die geel een he. Binne twee sekondes is
die kelnerin daar met die net om die geel een vir my te vang! Ek moes net keer
of dit was koebaai met meraai! Ons het maar op ons vriendelikste dog fermste
manier vir hulle laat verstaan dat ons nie vanmiddag daai visse sal kan eet
nie. Hulle kon nie verstaan wat die probleem is nie, maar ons kry op die ou end
sweet and sour pork, rys, hoender (die hele kop en pote in die bak) en groente
met rys. Heel lekker en veral baie goedkoop. Ons al agt eet vir 368 kuaui. Dis
minder as R50 per kop en ons het bier en ander drinkgoed ook gehad. Ek, Lean,
Johan en Henko betaal vir hierdie ete, want Maggie en Trevor betaal vir die
taxi. Die chinese is erg gasvry en wil vir alles betaal. Ons sal maar ‘n
sommetjie maak aan die einde en reg maak met Henko agter Vivian se rug. Dankie
Henko!
Met ons aankoms in Beijing gaan ons na die
waterfront in die ou deel. Dit is naby die Hutong gedeelte wat die tradisionele
stegies is waar die ou chinese quartyard huise gebou is. Deesdae word dit
bewaar as gedenkwaardighede, want daar is nie baie oor in die stad nie. Ons
moet vir Johan by Lisa aflaai, want sy vat hom lughawe toe. Toe ons daar kom
verras Lisa ons met ‘n Nan Men Hotpot ete by een van die restaurante. Ons is
eintlik nog baie vol, maar wil nie haar entoesiasme demp nie en sit aan. Dis
tradisioneel Chinees en baie lekker. Dis baie die fondue gedagte waar elke
persoon ‘n pragtige chinese pot kry. Dis gevul met kookwater en chinese
speserye soos gemmer, dadels, chinese rooi boontjie, uie en sulke goed. Hulle
sit ‘n brandende bakkie onderin (seker paraffin of so iets) en die water begin
kook. Dan bring hulle als waaraan jy kan dink om daarin gaar te maak. Ons het
lamsvleis, beesvleis, aartappels, patat, groen blare wat lyk soos koliander,
wonderlike verskeidenheid mushrooms en vele meer. Dis regtig gesellig en baie
lekker. Die grootste eer wat ‘n chinees jou kan aandoen, is om van hulle kos in
jou pot te sit. Dis ‘n teken van guns. Later kom die kelner ook sulke
seekatballetjies in ons potte maak. Dis fyngemaakte seekat in ‘n buis wat soos
‘n versiersuiker buis lyk en sy druk en knip dit af met chop sticks. As dit
begin dryf is dit gaar. Ek probeer daarvan en dit is verbasend lekker.
Ons sukkel net hier om te se ons het nou
regtig genoeg geeet. Die chinese woord klink baie soos ‘boude’. Ek het so terug
gedink aan van die laaste kere wat ek by my Oumie op die plaas gaan kuier het
toe ek in die weermag was. My Oumie kon glad nie meer korttermyn goed onthou
nie en het minstens drie keer vir ons tee bestel van Maria af. Elke keer net
sodra Maria die teekoppies kom weghaal het, dan se my Oumie vir my: Maar Hanlie, ons het dan nog nie nat of droog oor ons lippe gehad nie en dan roep sy:
Marrrriiiaaaaaa! En bestel tee. Ek het te sleg gevoel om vir haar te se ons het
nou net tee gehad en het maar te heerlik drie keer tee gedrink op dieselfde
oggend. Later het my niggie Karien ingekom en gesnap wat aangaan en gese ek sal
een of ander tyd vir Oumie moet se ons het al tee gedrink. Hier gaan dit net so... Ons sal een of
andertyd moet se ons kan nie meer eet nie!
Vanaand het ‘n heerlike einde gehad. Hulle
het ook Groupons in China en Vivian het vier massages bespreek by ‘n baie nice
plek nie te ver van hulle woonstel af nie. Ons is direk soontoe met die
‘subway’ na ons ete in die waterfront. Ons kry ‘n uur en ‘n half voet massering
en refleksologie vir 58 kuaui. Dis ongelooflik lekker. Na die tyd is ons te lam
om terug te stap huistoe en vat ‘n taxi.
Dit was ‘n wonderlike dag!
29 April 2012
Ek en Lean word vroeer wakker as wat nodig
is en begin klere was. Ons wil so graag koffie en tee maak, maar is te bang om
die yskas oop te maak. Ons sal nie die durian reuk kan hanteer op ‘n nugter
maag nie. Ons spot met Vivian en het ‘n SAse vlag by ons kamerafskorting
opgehang. Ons verklaar hierdie gedeelte ‘n SAse kolonie en is besig om
vierkante meter per vierkante meter van Henko en Vivian se woonstel in ‘n SAse
kolonie te verander. Hier eet of ruik ons nie Durian nie. Ons verklaar ook
vandag ‘n westerse eetdag. Ek droom al oor ‘n bordjie slap chips of ‘n SPUR
burger.
Vanoggend gaan ons kerk toe! Die diens wat
ons gaan bywoon begin eers 11:30. Die kerk is ‘n internasionale kerk waarheen
Henko en Vivian gaan. Dis een bus en ‘n bietjie stap ver. Die chinese kerk in
Beijing is nie meer ondergronds nie, maar die plaaslike mense praat nog van die
ondergrondse en die bogrondse kerk. Hierdie is ‘n kerk vir nie-chinese en geen
chinese mag dit bywoon nie. Vivian mag, want sy is getroud met ‘n nie-chinees.
Ons mag gaan, maar moet letterlik ons paspoort wys by die ingang. Dis
regeringsbeleid. Ek waardeer weer die voorreg om in SA kerk by te woon sonder
‘n paspoort of ‘n regeringsbeampte by die deur.
Ek en Lean geniet die diens baie. Vanoggend
is ‘n spesiale diens van verskillende kulture. Die Franssprekende kerk tree op,
daarna die Indonesiese koor en daarna die geestelike dansers van die Philipyne.
Die prediker is ‘n man van Singapore wat tans in Sydney Australie by ‘n kerk
is. Sy naam is Benny Ho. Hy lewer ‘n skitterende preek uit Matteus 19 en 20.
Ons praise en worship in Engels e meestal in mandaryns. Ek is seker die Here
verstaan ons Mandaryns. Dis ‘n kykie van hoe die hemel sal lyk met baie nasies
en tale. Hulle doop ook omtrent 15 mense en verwelkom hulle in die kerk. ‘n
Aangrypende verhaal wat hy vertel is toe hy in Bybelskool was moes hulle ‘n
baie moeilike eindeksamen skryf en hulle was baie bang hulle gaan dit nie maak
nie. Hy het baie gestress en hom dood geleer. Toe die dosent die vraestelle
uitdeel, het hy gese hulle mag dit nog nie oopmaak nie. Toe hulle dit oopmaak
later is elke vraag se antwoord reeds 100% ingevul in die dosent se handskrif.
Hulle het nie geweet wat aangaan nie. Toe se die dosent die toets is verby en
elkeen van hulle slaag met ‘n A+. Hulle was uiters verlig. Toe vra die dosent
vir hulle of dit hulle breinkrag was wat aan hulle ‘n A+ besorg het of hulle
studies. Nee, dit was die dosent se genade aan hulle. Toe vertel die dosent vir
hulle dat Jesus dit vir elkeen van ons gedoen het 2000 jaar gelede toe die
wereld voor ‘n baie moeilike toets gestaan het en oppad was om te druip. Jesus
het die toets namens ons ingevul en met vlieende vaendels geslaag! Dis genade!
Dis ‘n storie wat my altyd sal by bly.
By die kerk ontmoet ons twee ander SAners
wat Henko en Vivian ken. Hulle is Ettiene en Karla. Die chinese noem hom ATM en
vir haar Colour. Hulle kom van Pretoria af en toer vir ‘n jaar deur die wereld.
Hulle is al drie maande in China en gee klas by ‘n skool om geld in te samel
vir verder toer. Dis heerlik om hulle te sien. Vandag maak ek en Lean kos en
ons soek ‘n westerse restaurant om vanmiddag by te eet. Ons skiet die res vir
ete. Die naaste wat ons kan kry in Solana winkelsentrum is ‘n pizza plek. Ons
bestel vyf pizzas wat ons deel en twee
bordjies slapchips met baie tamatiesous. Ons drink Stella bier en almal is
happy! Almal sluit Vivian se verteringsstelsel uit! Sy kan nie baie westerse
kos eet nie, maar vandag sal sy moet sterk wees. Ons is onstuitbaar!
Na ete moet Henko en Vivian ‘n vergadering
bywoon by die kerk en ek en Lean sit af na die Silk Market. Dis baie bekend vir
alle produkte, maar jy moet erg aggressief onderhandel oor pryse. Ons kry weer
die Wellingtonners wat ons gister ook by die Great Wall gekry het. Vir die
Lindes wat hulle ken, dis Tannie Elsabe du Plessis, Tannie Cillie (haar suster)
en drie van hulle kinders wat saam in China toer. Hulle was saam met Lean op
die vliegtuig. Wat is die kans dat Lean hulle drie keer sien tussen ‘n paar
biljoen mense?
Die ‘silk market’ maak ons baie moeg. Dis
nie moontlik om net rond te loop en te kyk nie, want almal wil als aan jou
afsmeer. Hulle begin met belaglike pryse. Vivian het vir ons mooi riglyne gegee
en ons probeer ons beste om te onderhandel. Ons maak minstens twee vyande, maar
stap darem weg met twee baie goeie Columbia baadjies vir R300 elk. Iets wat
R1700 elk in SA sal kos. Maar na ‘n uur is ons doodmoeg. Ons ry terug met die ‘subway’
op ons eie en kry vir Henko en Vivian by die busstop. Vivian vat ons inkopies
huis toe en Henko gaan saam met ons na ‘n internasionale supermark waar ons
goed koop om vanaand vir Vivian te leer lasagna maak. Henko is mal daaroor en
Vivian het al probeer, maar dit het soos ‘n pizza uitgekom. Ons koop rooiwyn,
Amarula, mint roomys en ‘n heerlike ciabata brood. Net om ons SAse dag af te
sluit.
Ons het nou so heerlik gelag, want die mint
roomys wat ek gekoop het, is toe nooit mint nie maar groentee roomys! En dit op
ons westerse dag! Nee! Ons gooi dit toe met Amarula en verbeel ons dit is mint.
Ons vlieg more-aand 22:10 vanaf Terminaal 2 na Guilin in Suid-Wes China. More
is ons laaste dag en ons wil die Forbidden City en Tiananmen Square besoek.
Laasgenoemde is die wereld se grootste publieke plein en ook waar Mao Tsetung
se graf is. Die ‘locals’ se dis ‘n wasbeeld wat daar le, maar ons wil dit graag
sien. Ek sal maar bietjie oplees op google voordat ons gaan.
Vandag was heerlik! Dit was so goed om in
die kerk te kom! Ek het vandag net 11366 tree gegee en dit steek sleg af teen
gister se 18914 en Vrydag se 21513 tree. Ek is nou gesamentlik op 351 885 tree
na 32 dae! Ek het bietjie ingehaal en moet nou net 10 800 tree per dag gee vir
die res van die 60 dae!
30 April 2012
Ek en Lean sit op die lughawe in Beijing by
binnelandse vertrekke. Dis 20:30. Ons vlug na Guilin vertrek eers 22:10, maar
ons wou betyds wees. Die wifi in die lughawe wil nie vir ons toegang gee om
mails te stuur nie. ‘n Bitter klein seuntjie het nou die instruksies vir die wifi by ons tafel kom haal en
duidelik weet hy iets wat ons nie weet nie. Hy het ‘n klein rekenaartjie onder
sy arm. Hy is seker drie. Ek wens hy wil vir hierdie tannie kom wys hoe dit
werk.
Vandag was baie lekker. Ons het beplan om
die Forbidden City en Tianamen Square te besoek. Gisteraand soek ons inligting
op google daaroor en veral oor die geskiedenis van die opstande wat op Tianamen
plaasgevind het, maar China se regring blok alles. Ons wonder vir hoe lank hulle
nog die vloed van inligting kan beheer. Die buitelanders wat hier bly gebruik
VPN (Virtual Private Networks) en kan daarmee die verbode virtuele stede
bereik. Ons soek vandag die verbode stad en al vir vier dae die verbode
virtuele stede.
Ons trek 10:00 weg by die huis en vat die
bus en daarna die subway na Tianamen Square. Ek het nie geweet daar bestaan
soveel mense in die wereld nie. Dis hulle lente vakansie en almal wat leef en
beef is vandag by die plein en oppad Verbode stad toe. Ons bestyg die besigste
trein waarin ek nog was in my lewe. Ons druk en druk om by die deur in te kom
en Lean klim agter my op. Net toe ons dink ons moet nou die laaste deur die
deur wees klim daar nog minstens ses mense agter Lean op. Hier sal mens maklik
engte vrees kry.
Die plein is die grootste publieke plein in
die wereld en is baie mooi versier met verskillende vars blom beddings. As ek
en Lean vandag kon geld vra vir elke foto wat die oosterlinge saam met ons wil
neem, sou ons skatryk gewees het. Ek weet nou hoe dit voel om ‘n
minderheidsgroep te wees wat op en af uitgekyk word en bespreek word. Elke ma
kom vra of sy asb haar dogtertjie saam met een van ons kan afneem. Mense wat
verbystap neem skelm fotos van ons op hul selfone. Mens kan dit nie glo nie.
Dis ons hare wat hulle so fasineer! Hulle ken nie lang ligter hare nie. Ons het
maar net geglimlag en keer op keer gebuk by die kindertjies vir nog ‘n foto.
Ons het immers ook skelm ‘n paar eienaardige mense afgeneem.
Voordat ons nog uitgevind het wat dit kos
om by die Verbode Stad in te gaan, het ons al besluit dat ons dit nie gaan doen
nie. Ons was op die plein, deur die poorte, oor die brug, op die binneplein en
het gesien wat ons wou. Die skare is oorweldigend en om ‘n kaartjie te kry sal
3 ure neem en dan gaan ons papgedruk word binne. Ek weet nie hoe om dit te
verduidelik nie, want ek het nog nooit so baie mense gesien nie. Miskien was
die world cup se 80 000 mense in die stadium ‘n goeie begin. Verdubbel dit en
verklein die area dan het julle ons belewing vandag. Lean se skoonsuster het
ons gewaarsku om altyd toe skoene hier te dra om die goed waarop jy moet trap
meer aanvaarbaar te maak. Vandag dra ek my oop fit flops want ek kan baie
verder op hulle stap en ek besef ‘n verdere rede hoekom mens hier toe skoene dra:
sodat mense nie op jou tone trap nie. Ek het blou tone vanaand!
Die ander rede is die gemors wat op hul
strate is. Die snaakste verskynsel wat ek hier beleef het (behalwe die mense se
eetgewoontes en spoeg gebruike) is dat hul babas glad nie doeke dra nie, maar
oop broeke. Daar is letterlik net ‘n spleet in die kind se broek en als wat hy
in ‘n doek sou doen land nou op die straat. Ons loop agter so ‘n gevalletjie en
Vivain verduidelik vir ons die gebruik. Ek vra bloot onskuldig: Nou wie maak
skoon agter die kind? En Vivian antwoord: Niemand nie! Dis die wonder daarvan!
Hoe kon ek so stupid wees?
Fotos
Vanmiddag sien ons die mooiste gebou in
China. Dis die Beijing National Centre for Performing Arts. Vir Lean se
argiteksbrein was dit net te wonderlik! Sy het verskeie fotos geneem van alles,
aan alles gevoel en gevat en was soos ‘n kind in Disneyland. Ek moet saamstem.
Dit is iets besonders. Dit is ‘n koepelvormige struktuur. Sy dakplate is als
titaan. Binne is daar 5489 sitplekke verdeel in drie groot lokale naamlik die
operahuis, die konserthuis en ‘n teater. Die hele koepelgebou staan in ‘n
mensgemaakte meer en die totale koepel is struktureel los van die grond sodat
hy kan beweeg tydens aardbewings of termiese skommelinge (julle kan hoor ek
toer saam met ‘n argitek!) Daar is 5 verdiepings binne die koepel en ‘n Franse
argitek het dit ontwerp. Hier is alles ontwerp deur buitelandse argitekte.
Ons
het nou in 5 dae niks van ‘n chinese argitek gesien nie. Al die vlakke is met
roltrappe verbind. Daar is fantastiese marmerteels in alle kleure van groen,
bruin, swart, wit , geel en vele meer. Die heel beste ‘feature’ van die gebou
is die skonerige sit toilette met toiletpapier! Hier is die meeste publieke
toilette net gate in die grond waar jy moet squad (‘n redelike uitdaging vir my
gebreekte knie) en dit is uiters vuil. Nee, ek bedoel nie die
gatkant-toilet-in-SA-vuil nie. Julle sal julle standaarde ver moet laat sak om
julle hierdie in te dink. Dis VUIL!
Ons gaan vroegerig huis toe om te gaan pak
en stort. Vanaand vat Henko en Vivian vir ons vir ete by hulle ‘downstairs
kitchen’ waar ek ook die eerste aand saam met hulle geeet het. Dis baie lekker.
Teen hierdie tyd is ons die oosterse kos gewoond en smul ons. Ons vergaap ons
egter steeds aan die etiket van die gaste by die ander tafels. Hier is tafel
etiket heeltemal iets anders as in SA. Die Britte sal ‘n koriner skiet as hulle
hierdie moet sien. Ek is amper seker my ma ook! By ‘n tafel langs ons sit 5
mans in netjiese werksklere. Hulle rook almal in die restaurant. Maggy het vir
ons vertel daar is wetgewing hier wat dit verbied, maar dit het eers twee jaar
terug ingekom en die mense is nog nie gewoond daaraan nie. Ek kan net nie my oe
afhaal van hierdie vyf nie. Goeie genade! Sou Vuyo van Morning Life gese het!
Hulle slurp, spoeg bene op die tafel uit, snuif, nies kliphard, skree op mekaar
en hou hul bakkies voor hul monde en krap die inhoud daarvan in hul monde uit
met die chop sticks. Emsie Schoeman moet eerder nie China besoek nie.
Ons fietstoer gaan baie interessant wees.
Ons vlieg nou Guilin toe en die Bike Asia groep kry ons op die lughawe 00:40.
Dan word ons dadelik vervoer na Longji Rice Terraces (3 – 4 ure vanaf Guilin)
waar ons inboek in ons gastehuis in die dorpie Pingan. As ons daar aankom gaan ons
sekerlik eers ‘n bietjie slaap en dan die dorpie verken. Ons toer begin eers
more. Dag 2 is ‘n hiking day (en julle het gedink dis ‘n fietstoer). Ons klim
die rys terasse. Dis 885 meter klim oor ‘n paar kilometer. Dis alles in die
dorpie Pingan. Dag 3 begin ons fietsry en ry 58 km na Hudie Gu. Dag 4 is 69 km
na Guilin. Dag 5 is 74 km na Xingping en op Dag 6 ry ons 54 km na Yangshuo. Dag
1 en 3 het die bulte. Van Yangshuo word ons per motor vervoer na Guilin. Dan
slaap ons nog ‘n nag in Yangshuo voordat ons op 8 Mei 2012 vertrek.
Ons sien baie uit na die fietstoer. Dis nou
vakansie in China en lente. Dis ook die hoogseisoen van hul toerisme en orals
sal baie mense wees, maar die platteland behoort beter te wees as Beijing!
Liefde en groete
No comments:
Post a Comment