Ons Wellington-huis

Een van die baie voordele van werkloos wees is om tyd te he. Baie daarvan. Ek sit vanoggend en wag dat my hare droog word in die son. My gedagtes draal lui terug na my kinderjare. Seker om al die gedink oor die toekoms af te wissel.

Ek dink terug aan ons huis in Wellington. Voordat my ouers na 'n kleiner huis getrek het. Ons huis in Uitsig. Ek was 4 toe ons daar ingetrek het en het meer as 18 jaar daar gebly. Die prentjies vlieg voor my geestesoog verby. Daar was 'n baie groot boom in die agterplaas. Elna het haar arm gebreek toe sy klein was omdat sy oor een van die boom se wortels gestruikel het. So groot was hy. In my gedagtes het die agterplaas net bestaan uit die boom, die wasgoeddraad, 'n pakkamertjie agter ons garage, Bettie se toilet, 'n draad met 'n grenedella rankplant en 'n muur met gaatjies in waardeur ons die agterste bure se swembad kon sien. Agter ons het die Bothmas gebly. Danie Bothma was 'n stout klein seuntjie wat kon vloek soos 'n matroos. Partykeer het ons hom geterg net om sy stortvloed woorde te hoor. Sy sussie Erika is gereeld in haar kamer toegesluit in 'n poging om beter akademiese prestasie te verseker en ons was telkens getuie van haar ontsnappingspogings.

Tussen ons garage en die agterdeur was 'n prieel met wilde druiwe op. Ek kon die ou braaivleisplek gebruik om op die prieel te klim en kon lang ure op die garagedak deurbring as ek wou ontsnap van die gewoel. Natuurlik nie in die somer nie. Die sinkdak en Wellington se hitte het nie somerbesoekers toegelaat nie. Ons garagepad is geplavei. My Pa het een middag van die werk af gekom en begin bakstene le. Elke middag na werk het ons hom gehelp bakstene pak, sement aanmaak, toue span om die bakstene in reguit rye te kry. Later het ons die groen mos uit die skadukolle gekrap met 'n ou mes. Dit was ons huis...

Ons het twee badkamers gehad. Met vyf dogters klink dit meer as wat dit is. Ons het streng reels gehad oor hoe om die badkamer te gebruik, anders het al vyf nie betyds skool of kerk gehaal nie. As jy jou hare was, mag jy nie die deur sluit nie, want iemand anders moet kan inkom om tande te borsel of die toilet te gebruik. Vele Sondae moes ons oppad kerk toe oorbelle en grimering aansit.

Toe ek hoerskool toe is, wou ons so graag 'n swembad het. Almal in die buurt het reeds een gehad. Na erge onderhandelings is besluit: Ons sal self grawe. Moedig het ons begin en die hele doodloopstraat se omdraaisirkel gebruik om kleierige grond te bewerk. Dae later het my Pa 'n 'digger loader" laat kom om die projek in een seisoen af te handel. Ek onthou hoe ons aandetes van broodjies en vrugte by die swembad sou geniet. My eie matriekafskeid "after party" is by daai einste swembad gehou. My seuns klasmaats moes elke Vrydag hare-parade staan. Ek onthou 'n hele paar Donderdae aande wat Daan Spamer en Verlep gou hul hare in ons swembad kom natmaak het dat ek dit met die sker kan bykom!

Ons kombuis is uitgebrei en later weer uitgebrei om die tuisnywerheid bedrywighede te kan akkommodeer. As ek 'n rand kan he vir elke keer wat my Ma 'n pen gesoek het in die oggende, het ek nie nou sit en dink aan die verlede om nie te worry oor die toekoms nie. Haar naaldwerkkas was ook "off limits"vir ons. 'n Naaldwerksker mag net gebruik word om lap te knip! Maar die versoeking was telkens groter as die gehoorsaamheid.

Ons het 'n sitkamer gehad, maar net die klavier het gereeld daar gesit. Ons plek was die TV kamer. As dit dooi warm was soos net Wellington kan raak, het ons as gesin saam in die TV kamer voor die lugverkoeler geslaap. Daar was 'n ou platespeler wat die hele een kant voor die venster toegestaan het. Sondae middae het ek daar gaan le en met oorfone op Don Francisco geluister totdat die naald krap in die middel gly. Die TV kamer was ook die plek waar ons huisgodsdiens gehou het 06:45 voordat ons 07:00 by die deur uit is skool toe. As ek eerlik moet wees onthou ek meer hoeveel ons baklei het om betyds daar te wees as oor wat ons gelees het.

Nou's my hare droog en my gemoed vol. Lank lewe die familiehuis vol herinneringe!