Stilbaai: siele rus en vriendskap

Daar kom 'n tyd dat mens net weet jy het 'n vriendin soos wat jy nooit weer sal he nie. Ek het die naweek weereens besef dat ek en Elizan altyd goeie vriende sal wees. Maak nie saak dat ons op twee verskillende halfrondtes van die aarde leef nie. Maak nie saak dat ons mekaar een keer elke drie jaar sien nie. Maak nie saak dat ons in heeltemal verskillende fases van ons lewens is nie. Sy is 'n voltydse Ma vir Daniel (3) wat nou ook weer voltyds studeer en dan is sy ook voltyds vrou vir Matthys.



Daar is net iets wat ons laat kliek. Sy inspireer my. Ek hou haar dop as sy met hulle seuntjie praat en ek beny haar haar vriendelike geduld en ongelooflike beleefdheid, al vra hy dieselfde ding die tiende keer oor en oor. Ek luister as sy met Matthys oor die telefoon praat en is beindruk met die respek en liefde wat uit haar stem straal, al is dit 'n gewone Saterdagaand gesprek en al praat hulle oor wat hy vanaand gaan eet en wat hy vanoggend in Kanada by 'n supermark gekoop het.



Ons kan ure spandeer om na mekaar te luister. Sy maak soms of sy van my stories nog nie gehoor het nie, want sy geniet dit so om dit weer te hoor (haar eie woorde) en dan lag ons weer van voor af. In Nov 1993 (amper 16 jaar gelede!) het ons twee die Verenigde Koninkryke en Europa plat getoer met rugsakke op. Ons was amper vyf weke alleen in mekaar se geselskap sonder om een skewe woord vir mekaar te se. En nou 16 jaar later is dit steeds so. Intussen het Matthys deel van Elizan se prentjie geword en dit was so goed om te sien dat ek en hy net so goed oor die weg kom. Jare later was Daniel daar en ek het die naweek gesien dat kinders van beste vriende maar eintlik kinders van jouself word. Dis maar die tweede keer in Daniel se lewetjie dat Tannie Hanlie hom sien en beleef, maar ek is reeds so lief vir hom. Omdat hy so 'n unieke mengsel van Elizan en Matthys is.



Elizan, my beste vriendin... Ek is mal oor jou. Ek is dankbaar dat afstand en jare nie ons vriendskap blus nie en ek is intens dankbaar dat ons vir altyd goeie vriende sal wees. Ek het net nog nooit weer 'n vriendin soos jy gehad nie. Mag die lewe vir jou, Matthys en Daniel uiters goed wees en mag die Here julle uitermate seen met alles wat Hy in Sy hemel het.

Kosresepte vir stap

My stapgenote het gevra dat ek die resepte wat ons hierdie afgelope week in die Visrivier gebruik het, op die blog sit. Hier kom dit:

Agtergrond notas: Ek werk op die prinsiep van 'n stysel, 'n groente/vrug, 'n proteien en 'n poeding per aand per persoon. Ek hou daarvan dat die groep saam kos maak en almal dra ligter as mens saam dra. Ek werk die kos uit dat elkeen iets dra van elke dag sodat almal se sakke daagliks ligter word. Alle kos word dus gemerk met die nommer van die dag op en elke aand by die oorslaapplek haal elke stapper als uit wat hy/sy dra vir daardie dag. Ons maak ook kosspanne. Dis pret en maak dat almal mekaar nog beter leer ken en dat die verpligtinge verdeel word deur almal. Die kosspan maak vuur, maak kos, was skottelgoed en sorg dat die potte vol water is vir die volgende oggend se vroegoggend koffie.

Die spyskaart wissel van stap tot stap, maar hierdie een het ons hierdie week in die Visrivier gebruik. Die resepte is deurentyd genoeg vir 12 mense:
Dag 1:
Kerriemaalvleis, rys, gekookte droe vrugte (perskes), met hot chocolate en marsmallows vir poeding.

Ek maak die kerriemaalvleis klaar by die huis en droog dit in die oond voordat ek dit laat vakuum verpak by die slaghuis. Ek het 1,5 kg maalvleis gebruik met uie, groente, blatjang en kerrie en borrie in. Drie koppies rou rys en 6 droe halwe perskes vir elke persoon. Sodra mens by die slaapplek aankom, moet die perskes en vleis dadelik in koue water gesit word sodat die vleis kan hidreer en die perskes kan uitswel. Ek maak die hot chocolate met melk om dit lekker romerig te maak, maar dra volroom melk (net helfde van die hoeveelheid benodig) wat ek met water meer maak. Dan dra mens ligter.

Dag 2:
Pasta met bacon, kaas, salami, pynappelstukke en pitmielies. Daar was sjokolade mousse vir poeding. Ek koop Moirs of Cadbury se mousse. Dis heerlik. Ons het hierdie keer die peppermint crisp geur probeer en dit was 'n wenner. Die bacon, salami, kaas, pynappelstukke en pitmielies is alles vakuum verpak. Ek gebruik twee pakke noodles vir 12 mense.

Dag 3:
Cusslers met smash en mosterd sous (Ina Paarman) met beet (Verda boksies). Ek koop die ontbeende cusslers wat mens kry by die baconyskas in die supermark. Ek werk op twee cusslers per persoon en drie pakkies smash vir 12 mense. Ek het 'n vakuum pakkie margarien saamgevat vir die smash en mens kan ook bietjie bakpoeier dra om dit veerlig te maak. Dis heerlik. Ons het die cusslers in 'n kastrol gebraai en die mosterdsous oorgegooi en warm gemaak. Dit was baie lekker. Beet is 'n wenner. Vir poeding het ons karamel kits poeding gedoen.

Dag 4:
Pasta met seekos met tuna (drie blikkies) en mossels (2 blikkies) in. Ek gebruik die Gourmet Sop (seekos geur) met melk vir die sous met 250gr kaas (vakuumverpak). Ons het sjokolade kits poeding gemaak. Onthou dat kitspoeding nooit styf raak met poeiermelk nie. Dra boksies melk (mens kry dit in 250ml groottes) van volroom en vul aan met water.

Lekker eet! Ons het.

Groete

Visrivier 2009

Juanita du Plessis en Teuns Jordaan sing 'n liedjie: "Ken jy die pad na 'n plek wat 'n merk op jou hart laat?" Ek kan vandag eerlik se dat ek so 'n plek ken: Die Visrivier Skeurvallei in Namibia. (En sommer 'n merk op my hart en my gesig!) Ons is gisteroggend 05:00 (SA tyd) vanaf die Vastrap Gastehuis op Grunau oppad terug na 'n wonderlike week in die Visrivier. Ek het die heel pad terug gewonder wat is dit nou eintlik aan die Visrivier wat maak dat mense dit weer en weer en weer doen. Ek self het dit nou reeds sewe keer gestap. Met ons aankoms by Ai-Ais kry ons 'n oom en tannie wat dit die volgende oggend weer gaan begin doen vir hul 14de keer.

Miskien is dit die ongelooflike stiltes in die aande. Die sterre wat so naby en helder lyk dat jy dink jy kan aanhulle vat as jy net jou hand ver genoeg uitstrek. Miskien is dit die rivierpoele wat om elke draai anders lyk; of miskien is dit die Namibiese gasvryheid en ooptes wat mens aanhoudend trek. Vir my is dit ook die rooi kranse, die kuier om die vuur in die aande, die eenvoud van net jou rugsak by jou he, die wete dat 'n mens tot baie meer fisies in staat is as wat mens dink en die absolute geloof dat ek tot alles in staat is deur Christus.

En ja, ek sal weer gaan...

Hierdie stap was regtig besonders. Die weer was perfek, die watervlak het stap makliker gemaak as gewoonlik, die mense was onverbeterlik en als het net reg uitgewerk. Ek wil sommer hulde bring aan die mense saam met wie ek kon stap. Ons was elf in die groep. Die res was almal familie en vriende en ken mekaar baie goed. Hulle het 'n wonderlike manier om mekaar te motiveer en haal regtig die beste uit mekaar uit. Ek het dit baie geniet om hul dop te hou en hulle was 'n maklike groep om te lei.

Die groep het gevra dat ek die aandkos resepte ook op die blog sit. Ek doen dit graag... (sien volgende posting)

Weer oppad...

Dit het nou 'n jaarlikse gewoonte geword... Om die Visrivier in Namibia te stap. Hierdie keer vertrek ons 15 Julie 2009 en sal die 16de sak in die mooiste skeurvallei in die Suidelike Halfrond. Dis my sewende keer in die Vis en julle dink miskien ek is bietjie kens of dalk net verveeld, maar as jy eers die rooi berghange van die Vis gesien het terwyl die son daaroor sak en die stilte ervaar het wat die aandlig bring, dan sal jy altyd weer wil gaan. Hierdie keer gaan ek saam met nuwe mense wat binnekort my vriende sal wees. Ons is elf. My hele woonstel staan vol pakkies kos. Ek werk die aandetes uit vir die hele groep. Ek het nuwe spyskaarte uitgedink en is heel opgewonde oor die stap.

Nog net 5 slapies, dan vat ons die pad.